تحرکات و اعتصابات رخ داده اخیر در بازار تهران و عقب نشینی فاحش دولت در پذیرش خواسته های بازاریان نشان از سردرگمی و وحشت فزاینده ی دولت از اعتصابات بازار است.اعتصاباتی که شاید در آینده بدلیل مشکلات عدیده اقتصادی شکل و شمایلی دیگر به خود بگیرد.
از سویی دیگر نیز با نزدیک شدن به موعد اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها که بارها به تعویق افتاده رشد اعتراضات اقتصادی و به تبع آن ناآرامی های اجتماعی بی شک بصورت کاملا قابل پیش بینی درآمده است.اجرای این طرح بدلیل فشار مضاعف و فراوانی که بر گرده مصرف کنندگان وارد می آورد قاعدتا بخش وسیعی را درگیر نارضایتی های گسترده خواهد نمود .نارضایتی هایی که دردشان نان است و بهبود وضعیت اقتصادی .اما نکته قوت این رفتارها بستر مناسب پدید آمده در جامعه است که می تواند هدایتگر این اعتراضات اقتصادی و مبدل ساختن آنان به اعتراضات اجتماعی گردد .اعتراضاتی که شاید مهار آن برابر با سقوط جمهوری اسلامی گردد و عقب نشینی از آن مصادف با سقوط دولت کودتایی.از اینرو دولتیان در حال برنامه ریزی های گسترده برای سرکوب می باشند.امری که بارها از زبان مسولین گوناگون می شنویم.همزمان با این رفتارها طی هفته های گذشته شاهد اجرای آزمایشی طرح بسیار مورد دار ایجاد خط ویژه در اتوبان چمران بوده ایم.طرحی که براستی اعجاب انگیز است.افرادی که در این مسیر تردد می کنند قاعدتا دیده اند که مسیر خط ویژه اتوبوس در کنار اتوبان ایجاد شده .مسیری که بدلیل تردد اندک اتوبوس در آن منطقه بسیار مشکوک بوده و می تواند آماده سازی خیابان برای نقل وانتقال نیروهای سرکوبگر از طریق اتوبانها باشد.به هر روی این نوع نگرشها و رفتارهای پیش آمده نشان میدهد که ماهها آتی ماههای دست و پنجه نرم کردن دولت کودتا با مشکلات عدیده ایست که خود آنها را آفریده و اکنون درحلشان عاجز مانده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر